آب بود اما جاي چوب قهوه اي چشمان مرا مي سوزاند(بسيار تعبير قشنگي احسنت) قدم در راه گذاشتن آسان است اما خدا مي داند رفتن راه تا انتها چقدر سخت است(آفرين دقيقا) دوست دارم هر دانه اکسيژني که از هواي مسموم اين روزها وارد ريه هايم مي شود و مي رود در ميتوکندري سلول هايم و تنفس سلولي انجام مي دهد و بارها در چرخه هاي زيست شيميايي مختلف به دور خودش مي چرخد تا قند ساخته شود و انرژي توليد شودو... (چقدر زيبا احسنت) از خط به خط نوشتتون لذت بردم واقعا عالي دستتون دردنکنه ودر آخر بايد بگم خييلي قشنگ احساساتتونو بيرون ريختيد موفق باشيد.