الهی،تو آنی که نور تجلی بر دل های دوستان تابان کردی،

چشمه های مهر در سرهای ایشان روان کردی،و آن ها را آیینه ی خود و محل صفا کردی.

تو درآن پیدا و به پیدایی خود در آن دو گیتی ناپیدا  کردی.

ای نور دیده ی آشنایان و سور دل دوستان و سرور جان نزدیکان!

همه تو بودی و تویی،نه دوری تا جویند،نه غایبی تا پرسند،نه تورا جز به تو یابند!

نوشته شده در جمعه 88/5/23ساعت 5:29 عصر توسط سرو سیاه نظرات ( ) |