منت خدای را عز وجلّ ، که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت،

هر نفسی که فرو می رود ممدّ حیات است و چون برآید مفرّح ذات،

پس در هر نفس دو نعمت است و بر هر یک شکری واجب.

از دست و زبان که برآید    

                               کز عهده شکرش به درآید

                                                               ((گلستان سعدی))     

                                       

نوشته شده در جمعه 88/5/23ساعت 5:34 عصر توسط سرو سیاه نظرات ( ) |